Book-tj Apps

Ҳиҷоб ва нақши он дар зиндагии фардӣ ва иҷтимоӣ Ба номи онкизебосту дӯстдори зебоӣ Ба номи онки зебосту дӯстдори зебоӣ! Ҳиҷобчист, аз куҷо ва кай пайдо шудааст? Оё дар динҳои пеш аз исломӣ,ҳиҷоб вуҷуд доштааст ё не? Ҷойгоҳи он дар он динҳо ва ҷомеаҳоиғайри исломӣ чигуна буда ва ҳаст? Ҷойгоҳ ва ҳукми ҳиҷоб дар исломчист? Ин мавзӯоте ҳастанд, ки дар ин мақола ба онҳо мепардозем вакӯшиш ба он мекунем, ки ҷанбаҳои норавшани ин мавзӯъро бароихонандаи нуктасанҷ равшан намоем.

40 IMPORTANT ROVs for a Muslim

Закот яке дигар аз фароизи Худованди мутаъол бар мусалмонон ва якеаз рукнҳои ислом аст. Дар аҳамияти закот ҳамин далел бас аст, кидар сӣ ояти Қуръони маҷид ҳамроҳи намоз зикр гардида ва нишонаиимон ва сабаби растагорӣ шумурда шудааст. Аз ривоятҳои гуногуне, киаз расули Худо (с) нақл шудааст ва аз амалкарди хулафои рошидинбармеояд, ки « касе аз пардохти закот ҷилавгарӣ кунад, аз дин хориҷаст». Закот, ушр, садақаи Фитр ва дигар пардохтҳои молӣ, бахше азнизоми мутакомили иҷтимоӣ - иқтисодии исломро ба вуҷуд овардаанд.Ин низоми молӣ ба гунае тарҳрезӣ гардидааст, ки бар сарватмандон васоҳибони сармоя чандон сангинӣ ва бори гаронеро ба вуҷуднамеоварад, зеро он миқдори ночизе аз молу сармояи онҳоро, киҳудудан дувуним (2,5) дар садро ташкил медиҳад, дар бар мегирад.

Дар мавзӯи никоҳ ё худ бинои заношавҳарӣ дар хазонаи фарҳангӣ вақонунгузории ислом, ба маҷмӯаи муқаррарот ва раҳнамоиҳоебармехӯрем, ки пойдевори бинои ҳаёти заношавҳариро аз нахустинлаҳзаҳои шаклгирӣ, интихоби куфв (ҳамто)-и муносиб ва ҷуфти шоиста,то марҳалаҳои ниҳоӣ ва сояафкан гардидани гунбади хонавода бар саризану шавҳар, зери пӯшиш қарор додааст. Аз ҳамон қадамҳои аввалбарои ҳарчи муваффақтар сурат гирифтани интихоби ҳамрадиф ваҳамроҳи ҳаёти хонаводагӣ ба як силсила меъёрҳое дучор меоем, киинсон бо риояи онҳо метавонад худро аз пешомадҳои пешгӯиношудае дарамон нигоҳ дорад. Дар барпо намудан ва ё бастани ақд низмушаххасот, шартҳо ва бастабандиҳое гузошта шудаанд, ки бе риояионҳо ақд баста намегардад, ҳамчун сурати доду қабул, ҳузури душоҳид ва дар гӯшраси онҳо баргузор гардидани маросими доду қабул(ақд). Ҳар сурати заношавҳарӣ ва робитаҳои пайванддиҳандае, киберун аз ин муқаррарот анҷом бигирад, фосид ва бепоя мебошад.

« Ҳаҷ » дар луғат ба маънои қасди амри бузург ва азим аст ва даристилоҳи шаръ аз қасд ба сӯи Байтуллоҳи ҳаром (хонаи Худо) боаъмоли махсус ва дар замони махсус иборат мебошад. Ҳаҷ дар шариатиислом аз муҳимтарин фароиз буда, мункири он аз дин хориҷ аст.

Яке дигар аз фароиз ва барномаҳои солонаи ислом барои худсозииинсонҳо «рӯза» аст ва рӯза он аст, ки ҳар мусалмони болиғ ва оқилҳатман бояд аз дамидани субҳи содиқ то ғуруби офтоб бо нияти итоатифармони Худованд аз бархе корҳо, ки шарҳашон хоҳад омад, худдорӣнамояд. Паёмбари акрам (с) фармудаанд, ки: «Ҳар кас рӯзаи моҳиРамазонро хос барои хушнудӣ ва ризои Парвардигор ва бо мақсади бадаст овардани аҷру савоб бигирад, тамоми гуноҳони гузаштааш бахшидамешаванд».(1) Ҳамчунин фармудаанд, ки: «Бӯи даҳони рӯзадор дарпешгоҳи Парвардигор дар рӯзи қиёмат аз бӯи мушку анбар маҳбубтараст».(2) Аз баъзе аҳли салаф омадааст, ки: «Дар рӯзи қиёмат бароирӯзадорон суфрае (хоне) густарда мешавад ва эшон аз он тановулмефармоянд, яъне мехӯранду менӯшанд, дар ҳоле ки дигарон даринтизори ҳисобу китоби худ ҳастанд. Онҳо мепурсанд, ки ин тоифакиёнанд, ки аз суфраи ҷаннат тановул мефармоянд ва мо ҳанӯз даринтизор ба сар мебарем? Нидо мерасад, ки инҳо рӯзадорони барои Худоҳастанд, дар сурате ки шуморӯзаро мехӯрдед»

Суҳбати мо дар атрофи яке аз имомони ин чаҳор мазҳаб аст, Ҳанафӣ,Моликӣ, Шофеъӣ, Ҳанбалӣ, номаш имом Абуҳанифаи Нуъмон мебошад. ИмомАбуҳанифаи Нуъмон дар соли 80-уми ҳиҷрӣ дар шаҳри Куфаи Ироқ бадунё омадааст. Номи У Нуъмон ибни Собит ибни Нуъмон ибни Марзбонмебошад. Вақто, ки мо ба номи ин имом менигарем чунин мебарояд, киин ном номи араби нест пас маълум мешавад ки имом Абуҳанифа арабнабудааст. Балки У аз аслу насаб форсизабон мебошад.

Хонавода хишти аввали ҷомеъа ҳаст, ки агар ислоҳ шавад тамомиҷомеъа ислоҳ мешавад, ва агар фосид шавад, тамоми ҷомеъа фосидмешавад. Барои ҳамин ҳам Ислом таваҷҷуҳи зиёде ба хонавода кардааст ва бар зану мард чизҳоеро воҷиб намудааст, ки саломат васаодати онҳоро таъмин мекунад. Бинобар ин Ислом хонаводаро ҳамчунмуассисае медонад, ки ду нафар (зан ва мард) дар он шарокат дорандва мард масъулияти онро бар ухда дорад:

Талоқ дар луғат ба маънои бардоштани қайду банд ва раҳо кардан аства дар истилоҳи шариат талоқ аз ҳукми шаръие иборат аст, ки қайдиникоҳ ва ресмони ақдро бо гуфтани калимаҳои махсус бардошта месозадва ба ҳаёти заношавҳарӣ дар миёни марду зан хотима мебахшад. Талоқба унвони охирин роҳи ҳалли қазияҳо (мушкилот) ва бӯҳронҳоидаргирифта дар хонавода дониста шудааст ва он ҳам дар сурате кидари тамоми роҳи ҳалҳо баста гардад, ба иҷро гузошта мешавад. Агарчора ва илоҷи дигаре ғайр аз он барои ҳалли мушкилоти хонаводагӣпайдо шавад, дар он сурат набояд ба он мутавассил шуд. Аз ин ҷост,ки дар суханони гаронмояи паёмбари ислом (с) мебинем, ки талоқро баунвони ногувортарин ва бадтарин ҳалолҳо дар назди Худо гуфтааст.(1) Ё дар ҷои дигар баён шудааст: Зане, ки бе ҳеҷ узре аз шавҳарашдархости талоқ намояд, бӯи биҳишт ба машомаш (димоғаш) намерасад,яъне дарҳои биҳишт бар рӯяш баста аст. (2)

Ба иттифоқи тамоми уммати Ислом саҳеҳтарину мӯътамадтаринкитоббаъди Қуръони карим “Саҳеҳ”-и имоми муҳаддисин АбӯабдуллоҳМуҳаммадибни Исмоъил ибни Иброҳим ибни Муғира ибни БардизбеҳиБухорӣмебошад. У аз хурдсолӣ ба омӯхтану азёдкунии аҳодиси Расулиакрам(с) пардохта буд ва ҳофизаи қавие, ки Худованд ба вай бахшидабуд,ӯро дар ҳифзу азбаркунии даҳҳо ҳазор ҳадис кӯмаку ёрӣмекард.Рафиқону ҳамасронаш ба ин фазилату бузургиаш эътирофнамудамегӯянд, ки “ӯ дар ҳифзи дуруст ва устувори аҳодис шӯҳраиофоқгардида буд, ҳатто мардуми ҳадиснавис аз пушти ӯ давида,хоҳишмекарданд, ки каме биншинад ва барояшон ҳадис бигӯяд.” ДарзамониБухорӣ китобҳои ҳадис, ки дорои аҳодиси саҳеҳ ва заъифбуданд,таълиф мегардид ва устодаш бисёр вақтҳо орзу мекард, ки кошшахсебарои ҷамъоварии аҳодиси саҳеҳ ҳиммат мегузошт ва онҳороазҳадисҳои заъиф ҷудо намуда, тадвину таълиф мекард. Вай орзуиустодва хоҳиши дӯстонашро иҷобат намуда, ба ин амали бузург пардохтвадар муддати шонздаҳ сол ва аз миёни шашсад ҳазор (600,000)ҳадискитоби "Саҳеҳ”-и худро интихоб ва таълиф намуд. Китоби”СаҳеҳиБухорӣ” бо ҳадисҳои мукаррараш дорои 7397 ҳадиси саҳеҳмебошад.

Қисми аввал "Китоби ТАҲОРАТ" Китобе, ки инак рӯи даст доред,аҳкомва масоили шаръӣ дар он мувофиқи фиқҳи ҳанафӣ баён гардида,боистифода аз китобҳои мӯътабари ин мактаби фиқҳӣ навишта шудааствадар он ҳаддалимкон кӯшиш ба харҷ дода шудааст, ки аҳком вамасоилигуногуни шаръӣ бо забони содаву равон барои навомӯзон баёншаванд,то ҳама битавонанд аз он баҳраманд гарданд. Агар таклифупешниҳод ёин ки хатогие мушоҳида намудед, дарҳол онро ба мо хабардиҳед, азпаси ислоҳи он хоҳем шуд. ХУДОВАНД НИГАҲБОНИ МОВУ ШУМОБОШАД!

Қисми дуюм "Китоби НАМОЗ" Китобе, ки инак рӯи даст доред, аҳкомвамасоили шаръӣ дар он мувофиқи фиқҳи ҳанафӣ баён гардида,боистифода аз китобҳои мӯътабари ин мактаби фиқҳӣ навишта шудааствадар он ҳаддалимкон кӯшиш ба харҷ дода шудааст, ки аҳком вамасоилигуногуни шаръӣ бо забони содаву равон барои навомӯзон баёншаванд,то ҳама битавонанд аз он баҳраманд гарданд. Агар таклифупешниҳод ёин ки хатогие мушоҳида намудед, дарҳол онро ба мо хабардиҳед, азпаси ислоҳи он хоҳем шуд.ХУДОВАНД НИГАҲБОНИ МОВУ ШУМОБОШАД!

Бисмиллоҳи-л-лазӣ ъаллама би-л-қалами ъаллама-л-инсона мо ламяъламНаҳмадуҳу ва нусаллӣ ъало Расулиҳи-л-карим, аммо баъд... Нақласт,ки фарзандонатонро бар асоси се хислат тарбият намоед: ДӯстдоштаниПаёмбари акрам {саллаллоҳу алайҳи ва саллам}, дӯст доштаниаҳлибайти ӯ ва тиловати Қуръон Маҷид. (Тарбияту-л-авлод)Қатъан,фарзандоне ки бар пояҳои фавқ тарбият шаванд, Худовандимутаолононро ба авҷи иззат ва азамат ноил мегардонад. Вазифаипадарумодар дар қиболи тарбияти фарзанд, бисёр сангин аст, боядонон азҳангоми таваллуд то вақте ки фарзанд ба синни балоғат расидаварӯйи пой худ меистад мувозиби ӯ буда ва ӯро ба беҳтаринравишитарбияте ки Расули акрам {саллаллоҳу алайҳи ва саллам} вабузургонидин Агар таклифу пешниҳод ё ин ки хатогие мушоҳида намудеддарҳолонро ба мо хабар диҳед аз паси ислоҳи он хоҳем шуд. Худоҳофиз!

Ҳадисҳо дар мавзӯҳои: - Руза - Намоз - Закот - Ҳаҷ - Тавҳид -АқидаИнчунин БӮСТОНИ ҲАДИС иборат аз ҳадисҳо дар мавзуҳои гуногун.Агартаклифу пешниҳод ё ин ки хатогие мушоҳида намудед дарҳол онроба мохабар диҳед аз паси ислоҳи он хоҳем шуд. Худо Ҳофиз!

Зани кӯҳистон, модари тоҷик. Барояш ҳазор модарнома нависанд,камаст.Чӣ вуҷуди ҷафокашу дили пурмеҳр, ки сахтиҳои кӯҳистонормонҳоизебояшро набурдаанд. Ҷонсупори хонавода, ҷонсупорифарзандонираҳдур… Аз ӯ танҳо ёдҳо мемонанд, ёдҳо… Хонандаи бисёрдардошноиман! Бароят «Модарнома»-и Устод Лоиқро дар намуди пуррапешкашмекунам.

Duo maғzi Ibodat ast va roҳe rasidan Khudo wa ba ba Rizo Ӯro willovardan AST.

Пайғамбари маҳбуби мо, салла-л-Лоҳу алайҳи ва саллам,тавассутиҳадис моро огоҳ мекунад: «Намоз нагузоридан маънои дарҳолати байнинобоварӣ ва бисёрхудоӣ буданро дорад. Яъне, рад карданинамоз инроҳ ба сӯи нобоварӣ аст. Тавассути намоз нагузоридан роҳ басӯинобоварӣ (куфр) ниҳон аст». Дар Ислом ҳолати пурра азнамозгузорӣозод будан вуҷуд надорад. Одамони бемор ва заиф низнамозмегузоранд. Ҳатто дар вақти амалиёти ҳарбӣ намозро тарккарданиҷозат дода намешавад. Ҳам барои намоз нагузоридан уқубатмуайяншудааст ва ҳам барои касоне, ки тартиби гузоридани намозрориоянамекунанд, уқубат пешбинӣ шудааст. Онҳо касонеанд, ки чизероазнамоз медузданд: бар имом пешдастӣ мекунанд, рукӯъ ва саҷдаропурраадо намекунанд ва ғ.