Description

Талоқ дар луғат ба маънои бардоштани қайду банд ва раҳо кардан аства дар истилоҳи шариат талоқ аз ҳукми шаръие иборат аст, ки қайдиникоҳ ва ресмони ақдро бо гуфтани калимаҳои махсус бардошта месозадва ба ҳаёти заношавҳарӣ дар миёни марду зан хотима мебахшад. Талоқба унвони охирин роҳи ҳалли қазияҳо (мушкилот) ва бӯҳронҳоидаргирифта дар хонавода дониста шудааст ва он ҳам дар сурате кидари тамоми роҳи ҳалҳо баста гардад, ба иҷро гузошта мешавад. Агарчора ва илоҷи дигаре ғайр аз он барои ҳалли мушкилоти хонаводагӣпайдо шавад, дар он сурат набояд ба он мутавассил шуд. Аз ин ҷост,ки дар суханони гаронмояи паёмбари ислом (с) мебинем, ки талоқро баунвони ногувортарин ва бадтарин ҳалолҳо дар назди Худо гуфтааст.(1) Ё дар ҷои дигар баён шудааст: Зане, ки бе ҳеҷ узре аз шавҳарашдархости талоқ намояд, бӯи биҳишт ба машомаш (димоғаш) намерасад,яъне дарҳои биҳишт бар рӯяш баста аст. (2)