Description

Яке дигар аз фароиз ва барномаҳои солонаи ислом барои худсозииинсонҳо «рӯза» аст ва рӯза он аст, ки ҳар мусалмони болиғ ва оқилҳатман бояд аз дамидани субҳи содиқ то ғуруби офтоб бо нияти итоатифармони Худованд аз бархе корҳо, ки шарҳашон хоҳад омад, худдорӣнамояд. Паёмбари акрам (с) фармудаанд, ки: «Ҳар кас рӯзаи моҳиРамазонро хос барои хушнудӣ ва ризои Парвардигор ва бо мақсади бадаст овардани аҷру савоб бигирад, тамоми гуноҳони гузаштааш бахшидамешаванд».(1) Ҳамчунин фармудаанд, ки: «Бӯи даҳони рӯзадор дарпешгоҳи Парвардигор дар рӯзи қиёмат аз бӯи мушку анбар маҳбубтараст».(2) Аз баъзе аҳли салаф омадааст, ки: «Дар рӯзи қиёмат бароирӯзадорон суфрае (хоне) густарда мешавад ва эшон аз он тановулмефармоянд, яъне мехӯранду менӯшанд, дар ҳоле ки дигарон даринтизори ҳисобу китоби худ ҳастанд. Онҳо мепурсанд, ки ин тоифакиёнанд, ки аз суфраи ҷаннат тановул мефармоянд ва мо ҳанӯз даринтизор ба сар мебарем? Нидо мерасад, ки инҳо рӯзадорони барои Худоҳастанд, дар сурате ки шуморӯзаро мехӯрдед»