Description

Дуо — худога илтижо қилиб, ўзи ёки бошқалар учун узоқ умр, бахт,нажот тилаш ва ёмонликни қайтаришни сўраш. Бунда Дуо қилувчи маълумбир хаттиҳаракатни адо этади (мас, мусулмонларда икки қўлини юзигатортиб фотиҳа қилади). Дуо барча динларнинг асосий элементлариданбири ҳисобланади. У ибтидоий даврда сўзнинг сеҳрли кучига ишониш,унинг ёрдамида илоҳий кучлардан фойдаланиш мумкин деган ишончасосида шаклланган. Дуони қайси тилда қилишнинг аҳамияти йўқ. Лекинислом дини ақидаси бўйича, агар талаффузини ўрнига қўя олса вамазмунидан огоҳ бўлса, дуони араб тилида қилиш афзалдир. Дуонингикки тури бўлади. Биринчиси, "маъсура", яъни матни Қуръон, ҳадисёки бошқа диний манбаларда аниқбелгилаб қўйилган Дуолар. Уларнибузмай, қўшмай, қандай кўрсатилган бўлса ўша тарзда ўқийдилар.Иккинчиси, "муҳтараа", яъни Дуо матнини ўзи тўқиб, эркин ҳолатдаилтижо қилиш. Бут, санам ва сохта маъбудаларга ёлвориб илтижо қилишҳам Дуо турига киради. Ислом ақидаси бўйича, фарзанд ато этиш, шифобериш, балоқазодан асраш, инсофтавфиқ каби ҳожатлар фақат Аллоҳнингўзидан сўралади. Ундан бошқадан сўрашлик ширк ва куфр саналади.